วิสเทอเรียเป็นเถาผลัดใบที่งดงามซึ่งมีค่ามากที่สุดสำหรับต้นขนนกและใบโอ๊กและเป็นเวลานานในการออกดอก ความงามของพืชชนิดนี้ช่างน่าอัศจรรย์ด้วยสีเขียวขจีของมัน Wisteria ยอดเยี่ยมสำหรับการตกแต่งระเบียงและเฉลียง ดังนั้นคุณจะปลูก Wisteria ในพื้นที่ของคุณได้อย่างไร
คู่มือการใช้งาน
1
ในการปลูก wisteria คุณต้องเลือกสถานที่ที่เหมาะสมมันจะต้องได้รับการปกป้องจากลมและแดดเพียงพอ ในเรื่องของดินในเรื่องนี้วิสเทอเรียไม่ได้เรียกร้องอย่างยิ่งและสามารถเติบโตได้ในเกือบทุกพื้นที่ แต่มันจะเติบโตได้ดีกว่าในดินที่มีความชุ่มชื้นปานกลางเป็นด่างแสงและดินที่อุดมด้วยสารอาหาร
2
การขยายพันธุ์ Wisteria เกิดขึ้นจากการฝังรากเมล็ดกิ่งและกิ่ง ส่วนใหญ่มักจะชื่นชอบการทำสวนในช่วงฤดูร้อนหรือฤดูใบไม้ผลิโดยใช้การฝังรากลึก หากคุณตัดสินใจที่จะซื้อต้นกล้าวิสเทอเรียที่มีความหลากหลายเพื่อนำไปปลูกต้องแน่ใจว่าพวกเขาได้รับการต่อกิ่งอย่างดีไม่เช่นนั้นคุณจะเห็นดอกบานแรกและไม่ออกดอกหลังจากนั้นไม่กี่ปี
3
เมล็ด Wisteria จะต้องปลูกในกระถางแบนในฤดูใบไม้ผลิ - ต้นเดือนมีนาคม ดินในนี้ควรประกอบด้วยส่วนหนึ่งของทรายสี่ส่วนของผลัดใบและส่วนหนึ่งของที่ดินสนามหญ้า เมล็ดของ Wisteria จีนงอกในที่มืดที่อุณหภูมิ + 20-25ºCเท่านั้น หลังจาก 3-4 สัปดาห์คุณจะเห็นยอดวิสทีเรียครั้งแรกและหลังจากนั้นอีก 1-2 สัปดาห์พวกเขาจะถูกนำไปวางในที่สว่างได้ แต่พยายามปิดบังพวกเขาจากดวงอาทิตย์
4
หลังจากต้นกล้าวิสเทอเรียมีใบแข็งแรงสองใบพวกมันสามารถดำดิ่งลงดินได้อย่างง่ายดายเพื่อไม่ให้รบกวนระบบราก เทต้นกล้าลงไปทันทีด้วยสารละลายโพแทสเซียมเปอร์แมงกาเนตที่อ่อนแอ หลังจากภัยคุกคามจากน้ำค้างแข็งได้ผ่านไปโรงงานก็ถูกนำออกมาสู่ถนน
5
Wisteria จะต้องถูกตัดในช่วงเดือนมีนาคมถึงเมษายน ตัดยอดสุกประจำปีลงในการตัดความยาวซึ่งควรจะ 20-25 เซนติเมตร พวกเขาถูกฝังอยู่ในดินประกอบด้วยส่วนหนึ่งของซากพืชส่วนหนึ่งของทรายส่วนหนึ่งของพีทและส่วนที่สามของดินสด
6
ให้อาหารพืชเป็นระยะสลับปุ๋ยแร่ธาตุและอินทรีย์ จากการแต่งกายชั้นนำของแร่ Kemira Lux นั้นเหมาะสมที่สุดคือการใส่ออร์แกนิก, การเติม mullein ในอัตราส่วน 1:20 สารละลายชอล์กเจือจางด้วยน้ำ (ชอล์ก 100 กรัมต่อถังน้ำ) ก็ถูกเติมลงในดินด้วย
7
Wisteria ปลูกจากถังในดินที่ได้รับอาหารและปุ๋ยแล้วในฤดูใบไม้ผลิเมื่อภัยคุกคามจากน้ำค้างแข็งเกิดขึ้น เป็นเวลาหลายเดือนพืชอาจไม่แสดงสัญญาณของชีวิตปีแรกไปที่การเจริญเติบโตและการก่อตัวของเถาวัลย์ยาวซึ่งต่อมากลายเป็นไม้และรูปแบบลำต้นที่ผูกปม บางครั้งพวกมันก็สูงถึง 20 เมตรและเส้นผ่านศูนย์กลาง 15 เซนติเมตร
